Million Dollar Baby: verdiend oscarwinnaar
wiki - maandag 11 april 2005 - 14:57
0
Beste film, beste regie, beste vrouwelijke hoofdrol én beste mannelijke bijrol. Viervoudig oscarwinnaar 'Million Dollar Baby' heeft nog weinig introductie nodig. Een oerdegelijke film met een donker randje.
Met alle respect, van een doorleefde 74-jarige man in de regisseursstoel kan je nog weinig vernieuwends, vooruitstrevends of experimenteels verwachten. Maar dat een goeie, meeslepende en tot in de puntjes afgewerkte film niet meer tot de mogelijkheden behoort, dat hoor je ons niet zeggen. Clint Eastwood is bij deze nog lang niet afgeschreven.
Het is de diepe, krakende stem van Scrap (Morgan Freeman) die ons inleidt. Ooit een succesrijk bokser, nu vergane glorie en armzalig conciërge van een boksclub. Ook aanwezig: Frankie Dunn (Clint Eastwood), de verbitterde bokscoach die ooit Scrap naar de top mocht leiden, maar het nu moet stellen met een stelletje amateurs in de boksclub.
En dan is daar: Maggie Fitzgerald (Hilary Swank), 31 jaar oud, afkomstig uit een miserabele familie, schraapt de beetjes bijeen als dienster. De donkere voice-over vat het even samen: "If she knew one thing, it was she was trash". Het enige dat haar echt interesseert, is boksen.
Maggie wil niemand anders dan Frankie ("boss") als bokscoach. Frankie bijt van zich af, nors oneliners ophoestend ("I don't train girls", "Girlie, tough ain't enough"). Het is een cliché startscenario, maar het is de verbetenheid van Maggie (tot diep in de nacht tegen die boksbal meppend) en het mysterieuze in coach Frankie (wat ging er ooit mis tussen hem en zijn dochter?) dat je als kijker niet loslaat.
Als Frankie haar niet langer kan negeren, ontpopt Maggie zich onder zijn leiding al vlug als dé te vrezen vrouwelijke bokser in het wereldje. De taaie macha mept haar tegenstanders knock-out nog voor het bloeddorstige publiek zich goed en wel van een plaatsje heeft verzekerd. Enkele komische scènes gegarandeerd. Andere koek is het moment waarop een onverwachte mep een gebroken neus tot gevolg heeft. "You can fix it, please fix it", waarop haar bokscoach doodleuk het neusbeen op z'n plaats trekt en Maggie weer lustig verder vecht.
Maar de sfeer draait de volle 180 graden in het tweede uur van 'Million Dollar Baby'. Frankie gaat "zijn kampioene" Maggie langzamerhand als een dochter beschouwen, Maggie's familie komt als een bende karikaturale trailerpark-losers opdraven. Het scenario gaat een heel ander kant uit, en meer vertellen zou oneerlijk zijn.
Wat we van deze 'Million Dollar Baby' vooral onthouden, is dat 'Boys don't cry' voor Hilary Swank veel meer was dan een lucky shot. De actrice bewijst in deze haar kunnen, en zet met een vet zuiders accent een schitterende Maggie Fitzgerald neer. Dat de actrice -zelf opgegroeid in een trailerpark- haar oscar na de glorieuze uitreiking ging vieren bij McDonalds (in galajurk mét het gouden beeldje op tafel) maakt haar alleen nog sympathieker.