Zita Swoon start tour zonder kinderziektes
wiki - woensdag 20 oktober 2004 - 23:25
0
Creatieve watertjes, Stef Kamil Carlens zwemt er met gemak door. Ontwerper van z'n eigen kledij, muzikaal brein, kunstenaar; het zijn titels die hij ongegeneerd op zijn naamkaartje mag laten drukken. De nieuwe cd 'A song about a Girls' mag zijn erelijstje aanvullen, en de bijhorende tournee is maandag in Gent met succes van start gegaan.
Een eerste kennismaking met de 12 kakelverse songs geeft een evenwichtige indruk, maar zonder echte uitschieters. Rustige luisterliedjes, die een warm, huiselijk gevoel uitstralen. Het gebrek aan pit op plaat, was er maandag op het podium wel. En hoe! Hoewel het een eerste optreden was in een lange rij, was er van vervelende kinderziektes geen sprake. Quasi perfect op elkaar ingespeeld, bracht Zita Swoon in ruim anderhalf uur de zaal tot tropische temperaturen. Niet alleen door de rode spotlights en een uitbundige rookmachine, maar vooral door de zwoele stemmen van de drie achtergrondzangeressen, waanden we ons in dromerige flitsen in een exotische bar, met een halve kokosnoot met rietje in de hand.
Stef Kamil Carlens slaagt er telkens weer in om de gepaste dosis emotie in zijn stem te leggen, van ingetogen kwetsbaar tot schreeuwerige smart. Nieuw op deze plaat, zijn de enkele Franstalige songs (Intrigue, De Quoi à Besoin L'Amour, Clair Obscure), die ook live stuk voor stuk recht bleven staan. Ondanks een meerderheid aan nieuw materiaal, bleef het dankbare publiek aan Stef Kamil's lippen hangen. Maar de hoogtepunten van de avond waren toch de lichtjes geniaal herwerkte versies van 'Hot, hotter, hottest', 'My bond with you and your planet: Disco' en het aan Jeff Buckley opgedragen 'Song for a dead Singer'. In de bisronde kwam het al iets oudere 'Ice Guitars' nog in een prachtversie opduiken, en zich bewust dat de buit al binnen was, droeg Stef Kamil tot slot het romantische '100' op aan z'n madam.
De Gentse Handelsbeurs biedt meestal onderdak aan concerten voor een zittend publiek. Ditmaal koos men terecht voor staanplaatsen, het was onbegonnen werk om bij deze dansbare songs te blijven stilstaan. Eén nadeel had het gebrek aan stoelen wel: een staande ovatie zat er niet in, die hadden de mannen en vrouwen van Zita Swoon anders wel dubbel en dik verdiend én gekregen.