CD: Norah Jones zet monstersucces voort
wiki - woensdag 25 februari 2004 - 14:26
0
Norah Jones is een kip met gouden eieren. Dat ze met
"Feels Like Home" liefdevol een volgend ei heeft uitgebroed, zal iedereen beamen. Stemmen die beweren dat ze met haar tweede plaat weinig nieuws te bieden heeft en het makkelijke geld verkiest, zijn criticasters pur sang. Wij horen een zachtfluwelen stem die er in woelige tijden in slaagt een fikse dosis zorgeloosheid de woonkamer in te zingen.
De 24-jarige New Yorkse is geen hitwonder, ze goochelt meteen met volledige albums. Terwijl haar vorige, "Come Away With Me", nog altijd als een trein verkoopt, stormt haar nieuwste plaat overal ter wereld zonder omkijken naar de eerste positie.
Via opener 'Sunrise' kabbelen we rustig het schijnbaar intieme Norah Jones-wereldje binnen, dat intussen bevolkt wordt door een slordige 18 miljoen kooplustigen, maar nog niets aan warmte en gezelligheid heeft ingeboet. In 'What am I to you' hebben Levon Helm en Garth Hudson van wijlen The Band stevig wat in de pap te brokken, en dat komt het nummer alleen maar ten goede.
Het valt trouwens op dat la Jones deze keer niet de minste gasten in haar credits mag noteren. Behalve op haar Handsome Band, kan ze rekenen op Dolly Parton, die het country-gehalte in 'Creepin' In' meer dan geslaagd de hoogte in stuwt, en Tom Waits die het prachtnummer 'The Long Way Home' doodleuk cadeau gaf aan Jones.
Ze covert Townes van Zandt met 'Be Here to Love me' en ook jazzlegende Duke Ellington laat van zich horen, afsluiter 'Don't Miss You at All' is een bewerking van een glimp van 's mans werk.
Pittige nummers ('In the Morning'), zoete melodieën ('Carnival Town') en de klanken van een allesbehalve opgejaagd landschap. Sommige bezige bijen worden er onrustig van, maar ons kan het vooralsnog meer dan bekoren.
"Right time, right place" is volgens Norah Jones nog altijd de enige echte verklaring voor haar monstersucces, en dat siert haar. Kopen die handel!