Lid worden? Inloggen!

Deze website maakte gebruik van cookies. We gebruiken enkel functionele cookies die er zijn er om de gebruiksvriendelijkheid van de website voor onze gebruikers te verbeteren. Wij maken GEEN gebruik van trackingcodes, of andere advertenties / marketing gerichte cookies. (Meer informatie). Klik op OK om akkoord te gaan met het gebruik van cookies.

OK

Film: verbazingwekkende leegte in `Elephant´

wiki - woensdag 17 december 2003 - 21:24


0

Columbine High School. Op de bewuste 20ste april 1999 vielen 13 dodelijke slachtoffers nadat Dylan Klebold en Eric Harris gewapend met 'guns, bombs and knives' de school binnenliepen. Na enfant terrible Michael Moore, nam ook regisseur Gus Van Sant het drama als uitgangspunt voor een stijlvolle film.

We maken kennis met John, de blonde tiener met het hippe gele shirtje, die meteen de aandacht trekt op de cover van de film. Daarna volgt Eli, een student fotografie die lichtzinnige beeldjes schiet in het parkje. Het verliefde koppel Nate en Carrie heeft enkel oog voor elkaar en ook de gebruikelijke bitches die alles over hebben voor een perfect figuurtje (gezamenlijk de vinger in de keel ploffen) vinden we terug in 'Elephant'.

Aan stereotypen geen gebrek, want ook de sportieve bink en de bebrilde boeken-nerd komen aan bod. Het mooie is dat Gus Van Sant deze typische Amerikaanse tieners weet te schetsen zonder de platgetreden paden te bewandelen. Sober, klassevol en bij momenten adembenemend. 'Elephant' vertelt geen verhaal, geeft geen sociologische analyses van de moordpartij en doet zelfs geen moeite om spanning op te bouwen.

De camera volgt de jongeren door de gangen van het immense gebouw, dat vooral kilte en ruimte uitstraalt. Dat effect wordt nog versterkt door het witte licht waardoor je je regelmatig in het hiernamaals waant. Gus Van Sant maakte een soort reconstructie waarin langgerekte scènes met oog voor detail triomferen en waar hij chronologie volledig overboord gooit. Waar andere films al vlug zouden vervallen in saaie en vervelende trage scènes, zijn ze hier net het krachtigste element in een visueel geslaagd geheel.

Het minimale gebruik van muziek (Beethoven!) draagt bij tot het kille karakter van de film, en terwijl iedereen al weet welke onbegrijpelijke beelden er stilaan op ons afkomen, stokt de adem als de gepeste en door geweld gefascineerde Eric en Alex leerlingen beginnen neerschieten als waren het kegels op een bowlingbaan.

'Elephant' is een verademing tussen de drukke, sensationele Hollywood-films en de regisseur heeft met deze prent bewezen dat de 'Less is More'-mentaliteit nog altijd niet aan kracht heeft verloren. Een aanrader!

Link : Film: verbazingwekkende leegte in `Elephant´