Over het nut van 'mmm' en 'uhh'
opanerd - vrijdag 29 april 2011 - 12:34
0
We hebben allemaal geleerd dat je in volledige zinnen moet spreken en ze niet moet doorspekken met 'mmm's en 'uhh's. Want dat zijn nutteloze spraakvullers en tonen slechts aan dat onze hersenen niet snel genoeg werken om de spraak te voeden. Maar onderzoek aan baby's heeft nu aangetoond dat deze moeilijke woorden sneller leren wanneer deze worden voorafgegaan door zo'n schijnbaar nutteloos geluid.
Robert Aslin, een hoogleraar in de hersen- en cognitieve wetenschappen aan de universiteit van Rochester, New York heeft dat ontdekt. Hij liet baby's een tweetal foto's zien. Op de ene foto stond een voorwerp dat het kind al kende, bijvoorbeeld een bal of een banaan. Op de tweede foto stond een voor de baby onbekend voorwerp, bijvoorbeeld een steeksleutel. Met een apparaat dat de oogbewegingen van de baby volgde kon hij zien waar deze naar keek. Vervolgens werden zinnen uitgesproken als: "Kijk naar de bal" en daarna, "Kijk naar de .....uhh....steeksleutel. Bij dat 'uhh' keken de baby's naar het onbekende voorwerp. Door het 'uhh' werden zij er op geattendeerd dat er een nieuw woord aankwam.
Aslin ontdekte tevens dat kinderen vanaf de leeftijd van tweeënenhalf jaar deze vaardigheid blijken te hebben ontwikkeld. Tweejarigen zijn nog ongevoelig voor de 'mmm' en 'uhh' klanken.
Uit ander onderzoek is gebleken dat ook volwassenen deze klanken gebruiken om spraak te begrijpen. Als je luistert naar iemands spraak komen de woorden vaak snel en moet er veel informatie worden verwerkt. Dat is vooral moeilijk voor kinderen die nog weinig woorden kennen maar ook volwassenen hebben daar vaak moeite mee. De 'mmm's en 'uhhs's dienen dan als aanwijzingen om extra goed op te letten op wat volgt.
Het krampachtig vermijden van deze klanken blijkt dus de communicatie niet ten goede te komen. Daarmee heeft de wetenschap weer een langdurig misverstand uit de wereld geholpen. Je kunt dus voortaan wetenschappelijk verantwoord zoemend nadenken voordat je iets zegt. Een beter begrip zal je deel zijn.
Bron: New Scientist 28 april 2011
