Lid worden? Inloggen!

Deze website maakte gebruik van cookies. We gebruiken enkel functionele cookies die er zijn er om de gebruiksvriendelijkheid van de website voor onze gebruikers te verbeteren. Wij maken GEEN gebruik van trackingcodes, of andere advertenties / marketing gerichte cookies. (Meer informatie). Klik op OK om akkoord te gaan met het gebruik van cookies.

OK

Stille Nacht

Storm Alliance - dinsdag 7 december 2010 - 10:51


0

Ieder jaar in de zomer draait het om de bioscoophit, in de winter om de kersthit. Pareltjes als "Last Christmas", "Do They Know It's Christmas" en "All I Want For Christmas" hebben tenminste nog op eigen kracht hun weg naar de popmuziek-eeuwigheid gevonden [lees: eindeloos herhaald worden op skyradiooooo]. De laatste paar jaar hebben we echter te maken met allerlei talentenjachten en door de grote belangen die hiermee gemoeid zijn, lijkt een Popstars- of Idols- of WAT DAN OOK-Christmas nummer 1 het tastbare bewijs van de Simon Cowell monopolie in de popmuziek. Dat vind niet iedereen leuk en sinds vorig jaar is er dan ook opstand.

Engeland, het land van de popmuziek, het geboorteland van Simon Cowell, het land waar kerstwaanzin volksziekte nummer één is. Daar heeft de kerst nummer 1 nog status. Vorig jaar ging die status totaal onverwacht naar Rage Against The Machine, met hun hit uit 1992: "Killing in the Name". Een nummer dat werkelijk op geen enkele wijze aan het kerstgevoel refereert, maar waar toch ineens ongeveer 500.000 exemplaren van werden verkocht. Waarmee het de 'gegarandeerde' hit van Joe McElderry, winnaar van X Factor van de eerste plaats hield.

Dit jaar is de lat wat hoger gelegd. Om de winnaar van de finale van volgende week dwars te zitten, hebben een handjevol Britse artiesten, gisteren een wereldberoemd stuk van John Cage opgenomen. De uitdaging zit er niet alleen in dat het stuk géén standaard popliedje is, het is feitelijk zelfs géén muziek.

Image : http://4.bp.blogspot.com/_S9xyN8GhDns/Rzca_7-fOiI/AAAAAAAAAqs/Q9p6idYtiRA/s400/433score.jpg
de partituur

John Cage componeerde 4’33” [four thirty three] in 1952 als architectuur van de stilte. Geïnspireerd door de gebouwen van Mies van der Rohe, de schilderijen van Robert Rauschenberg en beïnvloed door zijn zen studie, werd het een werk voor elk willekeurig instrument, waarbij het juist niet om de stilte ging, maar om de geluiden van de omgeving. De partituur bestaat uit drie segmenten die als enige instructie hebben “Tacet” [‘ben stil’]. Een uiterst controversieel werk, waar men nu nog niet over is uitgepraat.

In navolging van David Tudor, die als vriend van John Cage de eer had om het werk als eerste uit te voeren [op piano], hebben onder leiding van producers Paul Epworth (Florence and the Machine), Clive Langer (Madness) en Charlie Rapino (Take That) de volgende artiesten meegeholpen aan de opname van dit nummer:
Pete Doherty, Billy Bragg, Imogen Heap, Mr Hudson, Jon "the Reverend" McClure, Dan Le Sac, Fyfe Dangerfield, enkele leden van the Kooks, Orbital, UNKLE, Enter Shikari, Guillemots, Aeroplane, the Vaccines, the Big Pink, Coldcut, Does It Offend You Yeah?, Heaven 17, Crystal Fighters, Penguin Prison en Fenech-Soler. Van de single zullen ook nog remixes worden gemaakt door Mr Scruff, Hot Chip, Alex Metric, Hervé en Adam F.

Image : http://3.bp.blogspot.com/_yXH8m5H0DS0/SNFiU4DEszI/AAAAAAAAAfM/XqXu5ZoDYwQ/s400/grl_tudor053.jpg
David Tudor

Niet allen even bekend in Nederland, maar dat was de groep van "Do They Know..." ook niet volledig. De opbrengst gaat uiteraard volledig naar enkele goede doelen. Volgende week maandag de 13e begint de verkoop. Via Facebook kun je de actie steunen.