Lid worden? Inloggen!

Deze website maakte gebruik van cookies. We gebruiken enkel functionele cookies die er zijn er om de gebruiksvriendelijkheid van de website voor onze gebruikers te verbeteren. Wij maken GEEN gebruik van trackingcodes, of andere advertenties / marketing gerichte cookies. (Meer informatie). Klik op OK om akkoord te gaan met het gebruik van cookies.

OK

Kunst in Drachten

Storm Alliance - vrijdag 25 juni 2010 - 21:04


0

Wat is nut en noodzaak van kunst? Lekkere binnenkomer, niet? Daar zijn immers al boeken vol van geschreven en door het ontbreken van een duidelijk antwoord hierop in tijden van crisis altijd weer een geliefd bezuinigingsonderwerp.

Eén aspect dat in ieder geval vaak onderbelicht blijft, is de functie van kunst om mensen dichter bij elkaar te laten komen. En dat is precies het onderdeel waar Project Facelift zich mee bezig houdt. Komende zondag tijdens het Simmerdeis festival in Drachten.

Image : http://projectfacelift.nl/media/concept/concept.jpg

Vanaf 2007 geven Riska Wijgergangs en Nienke Jansen sociaal geïsoleerde groepen een stem en een gezicht. Gedetineerden, jongeren met gedragsproblemen en nu dan minderjarige asielzoekers. Binnen de [soms gesloten] instelling wordt in een reeks intensieve workshops rond het thema beeldvorming, gewerkt aan gipsen maskers en geluidsopnames waarbij de makers zichzelf bezighouden met de vragen:
Hoe zie ik mezelf? Hoe zie ik anderen? Hoe denk ik dat anderen mij zien?

Vervolgens worden de maskers, samen met de audio, tentoongesteld in de speciaal ontworpen Facelift vrachtwagen. Transport en tentoonstelling in één. Breng de kunst naar de mensen, niet in een duffe galerie, maar op de parkeerplaats van de instelling, het Kwakoe festival, het park. Waar dan ook.

Het resultaat raakt je op verschillende lagen. Natuurlijk ligt het voor de hand dat de voor een drugs-delict veroordeelde jongere schreeuwt om respect, ervaar je vervreemding als je in het ‘cultuurpark Westerpark’ met een stoet hoogopgeleide witte koppen kijkt naar de opgesloten, veelal gekleurde jeugd en is het verdriet schrijnend contrasterend met de vrolijkheid van het Kwakoe festival. Maar bovenal geeft het die abstracte werelden de menselijkheid terug. Mensen die tot dan toe alleen maar statistieken waren die geld kosten, hebben een verhaal te vertellen. Kunstenaars die [denk ik] voor hen net zo goed een totaal abstracte wereld vertegenwoordigen, leren hen het plezier in het simpel ‘maken’ van dingen... zomaar.

Al met al een project om in de gaten te houden. Misschien kunst met een kleine ‘k’, echte subsidiekunst, maar ó zo belangrijk, want iedereen die er mee in aanraking komt, voelt het gelijk in zijn hart.

Wat heeft Simmerdeis nog meer te bieden? Een hoop theater en muziek, nog een dot naar-ik-aanneem lokaal talent, maar bovenal: lekker weer, gezelligheid en een pintje! Wat wil een mens nog meer?