Lid worden? Inloggen!

Deze website maakte gebruik van cookies. We gebruiken enkel functionele cookies die er zijn er om de gebruiksvriendelijkheid van de website voor onze gebruikers te verbeteren. Wij maken GEEN gebruik van trackingcodes, of andere advertenties / marketing gerichte cookies. (Meer informatie). Klik op OK om akkoord te gaan met het gebruik van cookies.

OK

Film en wetenschapswereld luiden de noodklok

RobzQ - dinsdag 22 november 2005 - 09:49


0

Het Filmfonds en het Nederlands Filmfestival maken zich ernstig zorgen over het beheer van oud beeld en geluidsmateriaal. Zonder ingrijpen zal de Nederlandse audiovisuele geschiedenis van de laatste honderd jaar grotendeels verloren gaan.

Vandaag zal filmproducent Matthijs van Heijningen en regisseur/acteur Thom Hoffman de vaste kamercommissie voor OCW een petitie aanbieden getiteld 'Redt het audiovisuele erfgoed'. In augustus riep de Raad voor Cultuur de regering op 99 miljoen euro te investeren in de redding van de filmcollecties die worden bewaard bij het Filmmuseum en
het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid. Op dit advies -Deltaplan voor het Filmbehoud- bleef een reactie van het kabinet tot dusverre uit. Onacceptabel, meent een groot aantal organisaties uit de film-, omroep- en erfgoedwereld, en uit het onderwijs- en wetenschapsveld die de petitie ondertekenden.

De ondertekenaars van het manifest 'Redt het audiovisuele erfgoed'waaronder organisaties als de Publieke Omroep, het Filmfonds en het Nederlands Filmfestival, maar ook Paul Verhoeven en Henk van Os maken zich ernstig zorgen: zonder ingrijpen zal de Nederlandse audiovisuele geschiedenis van de laatste honderd jaar grotendeels verloren gaan. De situatie is dramatisch: in de collecties van het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid en het Filmmuseum wacht ruim 45.000 uur film op conservering.

De kwetsbaarheid van het bewaarde materiaal maakt de noodzaak tot ingrijpen acuut. Film is uiterst vergankelijk: de drager van de beelden vernietigt zichzelf door o.a. het 'azijnzuursyndroom'; beeldvervaging, -verkleuring en verpulvering zijn het onvermijdelijke gevolg. Nu al blijken artistiek of cultuurhistorisch waardevolle producties niet meer vertoond te kunnen worden: kopieën bestaan eenvoudigweg niet meer of zijn zodanig verkleurd en aangetast dat de projectie geen recht doet aan het oorspronkelijke (kunst-)werk. Jan Vrijmans De werkelijkheid van Karel Appel (1962) kon op het nippertje worden gered, maar van Wim Verstappens Blue Movie (1971) bestaat nog maar één rozerode kopie. Talloze films die het leven in de twintigste eeuw documenteren, bevinden zich in deplorabele staat: van films met Abraham Kuyper, Louis Davids en Fien de la Mar tot de Rolling Stones in het Kurhaus.

Het teloor gaan van dergelijke visuele bronnen slaat een onherstelbaar gat in het collectieve geheugen. Slechts door dit fragiele erfgoed over te zetten op een nieuwe drager, kan de inhoud ervan voor huidige en komende generaties behouden blijven.

De bezuinigingen waarmee het Filmmuseum en het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid de afgelopen jaren zijn geconfronteerd, maakten het onmogelijk te investeren in conservering van het audiovisuele erfgoed. Hierdoor is niet alleen de fysieke staat van de collectie achteruitgegaan, ook hebben de bezuinigingen een uitstroom van technische en inhoudelijke vakkennis tot gevolg gehad.

Al ruim 25 jaar wordt gepleit voor het behoud van ons nationale filmerfgoed. Zo adviseerde de Archiefraad al in 1979 maatregelen te treffen ter behoud van het filmerfgoed dat door verval, gebrek aan geschikte opslagruimte en financiële middelen verloren dreigde te gaan. Nu -in 2005- is uitstel niet langer een optie: zonder ingrijpen gaat de audiovisuele geschiedenis definitief verloren. Vertegenwoordigers van de film-, omroep-, erfgoed-, onderwijs- en wetenschapswereld constateren dat de overheid nog altijd niet heeft gereageerd op het pleidooi van de Raad voor Cultuur voor een Deltaplan voor het Filmbehoud. Met de kamerbehandeling van de cultuurbegroting op 28 november a.s. in het verschiet, is het aanbieden van deze petitie een laatste poging de politiek te overtuigen van de noodzaak de audiovisuele geschiedenis van de twintigste eeuw te behouden. De geschiedenis van de twintigste eeuw is vervat in duizenden films. Een overheid die daarvan de waarde erkent, kan zich eenvoudigweg niet permitteren het advies van de Raad voor Cultuur naast zich neer te leggen.