Lid worden? Inloggen!

Deze website maakte gebruik van cookies. We gebruiken enkel functionele cookies die er zijn er om de gebruiksvriendelijkheid van de website voor onze gebruikers te verbeteren. Wij maken GEEN gebruik van trackingcodes, of andere advertenties / marketing gerichte cookies. (Meer informatie). Klik op OK om akkoord te gaan met het gebruik van cookies.

OK

Mahr-ki-ting

Storm Alliance - woensdag 2 maart 2011 - 15:05


0

De Van Dale omschrijft het als “commercieel beleid”; de Merriam Webster zegt: “an aggregate of functions involved in moving goods from producer to consumer”. Algemeen nemen we in ieder geval aan dat de aanbieder zijn of haar best doet om die verplaatsing mogelijk te maken. Dat blijkt vreselijk Europees gedacht.

Er zijn uitzonderingen. In Japan gaan verkopers tot het aller uiterste om de klant tevreden te houden. Dat is echter niet zozeer een zakelijk inzicht, als wel cultureel bepaald. Als je in Japan iemand vraagt waar het toilet is [“Nou, achterin de zaal, rechts”] - dan brengt die persoon je tot aan de deur! Willekeurig wie. Je kon nog wel eens verdwalen en wiens verantwoordelijkheid is dat dan?

In de rest van Azië zijn ze iets minder wereldvreemd. Het Zuid-Oosten loopt over van de toeristen en zo hebben de mensen daar een tweede natuur voor geld verdienen. Iedereen is vriendelijk, aardig en alles kan, maar extra’s worden gelijk doorberekend. “Natuurlijk kan je ook niet naar de coconut-candy-uitleg-fabriek van mijn broer, maar het geld dat we je anders daar afhandig hadden gemaakt, verdienen we op een andere manier wel terug”. Het lijkt of ik mopper, maar het is wel fijn dat het er meestal schoon is, warm en op orde. Mensen die het plezierig hebben, geven meer uit. Dé basisregel van marketing.

In China is het al heel anders. Een land zonder echte handelstraditie, waar tot recent het maken van winst heiligschennis was, een land ook waar ze eigenlijk alleen rekening hoeven te houden met zichzelf. Ze zijn immers groot genoeg, de meeste toeristen in China zijn Chinees, de eigen markt is groot genoeg en buitenlanders passen zich toch wel aan. Toch hoopte ik in de Apple Service Store van het Lido Hotel [sjiek sjiek sjiek] dat ik behoorlijk te woord zou worden gestaan.

Er hangen twee verveelde tieners achter een scherm WOW te spelen. Voorzichtig zeg ik: “euh, Nihao?!” Waarop het meisje zich kauwgumknauwend en ongeïnteresseerd uit haar stoel hijst en ik haar uitleg dat ik een nieuw systeem nodig heb. Ze zegt één woord: “Meiyou” [is niet]. Ik probeer het nog met: “Not available?”, ze schudt haar hoofd en herhaalt: “Meiyou”. Tja, patstelling.

Image : http://www.iphonesavior.com/images/2008/07/18/beijing_apple_store.jpg
Apple winkel SanLiTun

Andere Apple winkel in de buurt, misschien? De jongen vanuit zijn stoel, blik komt niet van het scherm af, noemt SanLiTun als optie. De P.C. Hooft van Beijing, alleen 1000 keer groter én 1.5 uur verderop. Okay, daar wil ik best naar toe, maar als jullie nou even bellen of ze het daar wél hebben?

Meiyou.


Het kan nog erger. We wilden een hotel boeken in Vladivostok.

So you guys going to the most expensive country.Prices here for  food and living twice more than even in Eroupe.Our city is the most expensive be ready to spent here more than usually.Train tickets already bought out till January.

Food expensive but local transport is  cheap 11 roubles bus ticket.If it is possible for you not to go to Vladivostok it would be better for you, you will miss nothing..

Must say that only girls here look as always beautiful.Our city is considered as a city where girls one of the most attractive.That the only feature.On the whole city is dirty and boring...

Mooie meisjes of niet, we gingen niet.

Image : http://img140.imageshack.us/img140/2233/vladivostok.jpg
en het leek ons zo mooi