In China blijven
Storm Alliance - maandag 6 december 2010 - 09:16
0
Als Nederlander heb je het eigenlijk maar makkelijk. De meeste landen kom je zonder problemen in. Vaak krijg je een visum bij binnenkomst, soms is het beter er van te voren één aan te vragen, maar zelden levert het problemen op. We zijn nu eenmaal een land dat met bijna iedereen wel soort van vriendjes is [lees: handelsnatie]. Maar China zou China niet wezen als ze het niet voor iedereen een beetje ingewikkeld maken.
Ik sprak een Chinees, die legde het systeem van zijn land zó uit: "In China zijn de regels er alleen om iedereen illegaal te maken. Zodat de overheid altijd een reden heeft om je op te pakken." Tot op zekere hoogte geeft dat best een plezierige samenleving, er is een soort van saamhorigheid die nogal eens mist in het Westen. Zo van: we're all in this together. Totdat de overheid besluit om jou er uit te pakken natuurlijk, dan kijkt iedereen snel de andere kant op.
Ze zijn niet allemaal zo vriendelijk
Gelukkig hebben wij Westerlingen daar niet zo snel last van. Je bent alleen steeds bezig met uit te zoeken welke regels gelden, wat gedoogd wordt en aan welke voorwaarden je moet voldoen die nergens vermeld worden. Dat begint al bij de visum aanvraag in Den Haag. Op het formulier kun je allerlei opties aanvinken, maar de realiteit is dat je als individu in Nederland alleen een toeristen visum [L], 30 dagen, één keer binnenkomen kunt krijgen. Als je iets anders invult krijg je je paspoort zonder visum terug en kun je opnieuw beginnen.
Veel gehoorde vragen in Peking zijn dus: "Wat voor visum heb jij?" én "Hoe kom je er aan?" Genoeg griezelverhalen namelijk. Van dat Noorse meisje dat ineens het land niet meer uit mocht, omdat haar paspoort 'vals' zou zijn. ["I'm used to people helping me!"] Of die Française die na haar registratie bij de politie een rekening van 1000 euro kreeg gepresenteerd. Daarbij vallen mijn problemen met de geüniformeerde dienst nog wel mee. Vermoeiend was het wel. Het zat toch de hele tijd in je achterhoofd en ik heb nou eenmaal niet altijd maar de beschikking over €3000.
Daarbij: wat doe je als je je toeristenvisum al 2 keer hebt verlengd? Op en neer naar Hong Kong is een veelgebruikte constructie. Je zou daar [ook als Nederlander] een 90 dagen visum aan kunnen vragen, tegen betaling uiteraard, welke je vervolgens weer kunt verlengen. Op zich is het best leuk even op en neer naar Hong Kong, maar ja kosten van de trein, 4 overnachtingen [de tijd die het duurt voordat je je paspoort terug hebt] en de kosten van het visum zelf... het loopt aardig op.
Nee dan, de andere optie: veel geld in een keer neerleggen! Hoef je Peking ook niet uit. Er is een bedrijfje, in een keurig kantoorpand, prachtig uitzicht op de 33e etage, met een website en schattige Chinese meisjes die Engels spreken. Zij regelen voor al die gejaagde ex-pats een F-visum, hét visum dat je vrijheid geeft. Hét alles-tussen-door-visum: een visum waarmee je zaken mag doen, zonder contract, hét visum dat je tot 5 jaar kunt verlengen en hét visum dat je nergens aan bindt. In Nederland heb je dan een uitnodiging nodig en een stempel van de overheid en een visitekaartje [!] en is het een hoop gemier. Hier in Peking zelf, waar je het officieel niet kunt krijgen, is alles wat je nodig hebt 5000 yuan. Ongeveer 500 euro.
Voor dat bedrag wordt je door de schattige meisjes eens flink aan de tand gevoeld: "Waar woon je?" "Wat kom je hier doen?" "Wat is je relatie met ons bureau?" enzovoort. Dit alles ter voorbereiding van het alles-of-niets interview dat je met de échte geüniformeerde dienst van de PSB [Public Security Bureau] gaat houden. Want hoewel je natuurlijk een enorm bedrag hebt afgegeven [cash in het handje] én je paspoort en daar helemaal nog niet eens een bonnetje hebt teruggekregen, is er altijd een kans dat je 'gewoon' geweigerd wordt. Vervolgens heb je dan 2 dagen om het land te verlaten. Nog even 3 weken in onzekerheid dus.
Een dag later wordt je opgebeld: maandag om 10.30 bij balie 28 is je interview. Wie schetst mijn verbazing als achter dat glazen raampje dezelfde vrouw zit als degene die je eerst tot 2 keer toe zo'n moeilijke tijd heeft gegeven? Ze stelt letterlijk geen één vraag, nutteloze voorbereiding. Er wordt een foto van me gemaakt met een webcam en ik moet een handtekening zetten. De hele procedure heeft 3 minuten in beslag genomen en ik heb mijn lippen niet van elkaar gehad. Twee weken later bel ik eens met het 'agentschap': "Hoe zit het eigenlijk met mijn paspoort?" ... "Oh, ja. Dat ligt hier klaar, kom maar halen."
yeuh!!
Nou, daar is het dan, het begeerde F-visum. Tot midden mei zit ik hier legaal met uitzicht op de komende 5 jaar! Alleen nog even registreren bij het politiebureau. Dit vereist doorgaans ook een sterke maag, veel geduld en uiteraard een hoop formulieren, kopiëen van paspoorten, visa, pasfoto's... the lot.
We hebben dit keer genoeg reden voor vrees. Tussen afgiftedag van het visum en dag van registratie van mijn lief zit niet minder dan een maand, bij mij 12 dagen. Ook heb ik een gat van 3 dagen tussen de twee visa. Daarbij komt nog eens dat deze dame van de politie niet voor de poes is. De vorige keren zijn we wel degelijk aan de tand gevoeld. We hebben zelfs al eens controle gehad bij de galerie. Een beetje nerveus zijn we dus wel.
Bij binnenkomst van het politiebureau blijkt dat ze aan de schoonmaak zijn. Overal liggen [registratie?-] formulieren en pasfoto's op de vloer. Privacy wetgeving lijkt te ontbreken. Archiefkasten staan her en der, af en toe komt er iemand naar binnen en pakt een stapeltje persoonlijke gegevens van de grond.
Dit blijkt onze redding, mevrouw van de registratie is afgeleid en hoewel ze haar allerstrengste gezicht op zet, lijkt ze de data op de visa niet echt waar te nemen. Even later hebben we een stempel en verblijfszekerheid. Buiten op weg naar de fietsen lopen we langs een groot vuur, één voor één worden de registratie formulieren gearchiveerd.
