Ziek in Azië. Deel IV
Storm Alliance - dinsdag 26 oktober 2010 - 17:31
0
China
Velen roemen de ziekenhuizen van Bangkok en vrezen die in de binnenlanden van Pakistan. In het zwaarst gekoloniseerde continent van weleer hebben verschillende westerse gezondheidsorganisaties inmiddels een plek veroverd voor alle mensen die in den vreemde tijdens klein en groot leed op zoek zijn naar een gevoel van thuis. Amerikanen blijven Amerikanen, ook als ze eigenlijk uit Canada komen. En ook als ze al jaren lang in China een ziekenhuis bestieren.
Peking is een stad die hoewel heel erg overzichtelijk, vrij moeilijk te bevatten is. Dat komt door de grootte, de weidsheid en de drukte. Even een blokje om en je bent een uur verder. Als je denkt die ene halte loop ik wel... denk nog maar een keer. Je bent meer dan een half uur kwijt. En al die tijd loop je in een dikke laag smog. Het mist altijd in Peking. Je hebt altijd hoofdpijn en een zere keel.
groot, weids en mist
Het duurde een dikke vier weken voordat ik mijn draai had gevonden. De eerste periode was ik totaal geblokkeerd, geen idee waar te beginnen en vooral hoe. Langzaamaan begon ik mijn directe omgeving te verkennen en toen ook het busnetwerk. Meer en meer kreeg ik grip op de stad en op die donderdag in september was ik opgestaan met het idee: "Ik ga dit doen hier in Peking, ik heb er zin in". Dus toen ik 's middags om 5 uur in bus 955 stapte op weg naar het centrum, was ik opgeruimd en alles zat me mee. Ik had een zitplek, aan het raam en was helemaal ontspannen. Op het grote busstation moest iedereen er uit; ik pakte mijn spullen bij elkaar en liep naar voren. Op het moment dat ik de bus uitstap hoor ik krak en ik val op de grond. Pijn en verbazing wisselen elkaar in hoog tempo af. Binnen korte tijd staat er een groepje geïnteresseerde Chinezen om me heen. Ik kan niet opstaan.
Met vereende krachten word ik de stoep op gesleept en krijg een flesje ijsthee. Ik denk dan nog dat het zo wel weer zal gaan. Uit het niets komt er een meisje dat Engels spreekt met een dokter in haar kielzog. "He thinks it's very serious" "You need to go to the hospital". Mijn enkel is inmiddels tot twee keer zijn normale grootte opgezwollen. Wat nu?
Met de taxi naar het ziekenhuis "voor de rijke westerlingen". Niet mijn gewenste SOS kliniek, maar een andere, een Amerikaans ziekenhuis. Dus ook hier: "Are you aware that when you are a first-timer you will have to pay immediately after your consult? A standard ER consult will cost you anywhere between 1500 and 2500 yuan." Gelukkig accepteerde ze wel een creditcard. Voor de zekerheid nam ze die alvast even mee, als borg.
Dan mag ik bij de dokter. "Je ziet er uit alsof je erg veel pijn hebt. Ik geef je graag wat morfine, heb je daar wat tegen?". Nou op zich niet, maar ik was juist alleen in Peking, zag er een beetje tegenop om in mijn eentje knijterstoned terug naar huis te moeten. "Weet je wat, ik geef je een halve dosis, maar dan kan je in ieder geval rustig naar de röntgen." Een half uur later kan niks me meer schelen en vind ik het ziekenhuis heel gezellig, ik heb er zelfs wat foto's van gemaakt. Op dat moment komt een zuster binnen en schuift mij een hele stapel paperassen onder mijn neus: "Please sign". Met als gevolg dat ik nu met het beroep: 'toerist' geregistreerd sta bij het UFH.
hij is wel dik, maar écht gebroken ... nou nee
Na de röntgen toch maar de diagnose 'gebroken enkel', want ja we willen geen claim aan onze broek hangen, dus we dikken het graag wat aan. [drie weken later zegt het Catherien op basis van dezelfde foto's: "Ach een splinter er af, het is echt ieniemienie". Ik mag met een tijdelijk gips naar huis, maar wel eerst even afrekenen alsjeblieft: 5000 yuan [5000????] tja, zo gaan die dingen. Toch het liefste cash, daar staat een machine, hij geeft 1000 yuan per keer. En kom maandag maar terug voor een afspraak met de orthopeed, voor 1250 yuan, krijg je een plastic voet / spalk.
Maandag met de taxi naar de afspraak, slechts een klein uur wachten. Hij kijkt naar de foto's die de donderdag ervoor zijn gemaakt en zegt: "Je moet een plastic voet / spalk".
Daarvoor was ik toch hier?
"Nee, dat doe ik niet, daarvoor moet je morgen terugkomen."
à 935 yuan.
Vergeet ik nog te zeggen dat er een dranger zit op de wc van de orthopedische afdeling, je weet wel, die afdeling waar de helft van de patiënten op krukken loopt.
