Virtuele dromen
opanerd - maandag 5 april 2010 - 12:16
0
Ik heb altijd iets met kaarten gehad. En met woorden. En met muziek. Kaarten, woorden en muziek laten mij reizen zonder van mijn plaats te komen. Reizen is niets anders dan de geest van plaats te laten wisselen. Een plaats is een ervaring. Een plaats is eerst een kaart, dan komen de woorden erbij en als ze samen zijn wordt het vanzelf muziek. Dat is mijn definitie. Niemand weet een betere definitie. Iedereen kent zijn plaats maar weet niet waar hij naar toe gaat.
Ik ben niet van de juiste plaats vertrokken. Er waren geen goede kaarten. Ik ben toen blind op weg gegaan met oude kaarten die ik vond in het pakhuis van oude dromen waarin ik was geboren. De woorden die ik meekreeg waren ook verkeerd. Het waren machtswoorden maar ze dekten de lading niet. In den beginne was het woord en het woord was God en het woord was bij God. Muziek was psalmen die werden gezongen alsof ze kapot gemaakt moesten worden. Reizen deed je alleen naar de eeuwigheid. De kaart van dat traject toonde diepe dalen zonder zon en rivieren vol tranen. Ik ging op zoek naar betere woorden, betere kaarten en betere muziek.
Als ik naar muziek van Tom Waits luister, The Briar and the Rose, dan reis ik. De woorden lijken niets te betekenen. Dan komt de muziek erbij en de betekenis groeit. Dan geeft hij een kaart van het gebied, Brennan's Glenn. Wat groeit daar? A briar and a rose! Ik zou niet weten wat hij bedoelt, het is tenslotte zijn reis. Maar voor mij betekent het dat hij reist op de enige manier die er is om naar de hemel te reizen.
Er zijn dagen dat de plaats waar ik ben zijn betekenis verliest. Dan ga ik reizen. Ik ben niet van de juiste plaats vertrokken. Ik ben nog niet op de juiste plaats aangekomen. Mensen zeggen dat er een juiste plaats is en sommigen beschrijven haar zo mooi dat je er naar toe gaat. Maar als je er bent blijkt het as te zijn. As uit as, het is nooit anders geweest. As is gecremeerde verwachting.
Zo lang je reist is er verwachting. Als je bent aangekomen wordt je as voor je dood bent. Dat zie je overal om je heen. Bejaardentehuizen zitten vol met aangekomenen maar ook veel huizen en bedrijven en soms zit er een enkele aangekomene in een inrichting. De meesten daar zijn echter nog op reis en nemen er de tijd voor..
Vroeger heb ik veel over tijd gelezen, over wat het is en niet is en over de mogelijkheid van reizen in de tijd. ik denk niet dat dat mogelijk is, reizen in de tijd. Ik denk dat tijd door reizen wordt veroorzaakt en dat er zonder reizen geen tijd meer bestaat. Daarom zou reizen in de tijd hetzelfde zijn als je omhoog trekken aan je eigen haren. Dat is nog niemand gelukt, ondanks de geruchten van het tegendeel.
Er zijn zo vreselijk veel geruchten over zo veel plaatsen. Je kunt er niet naar toe dus het blijven geruchten ook al noemen de mensen het kennis. Kennis is ervaring. Ervaring is reizen. Reizen, dat zijn kaarten, woorden en muziek. Als je op reis gaat denk je meestal te weten waar je naar toe gaat maar niemand weet waar hij aan zal komen. Ik vind aankomst een van de mooiste woorden die ik ken. Ik hoop dat het altijd een woord zal blijven.
Ik heb veel woorden geleerd sinds ik op reis ging vanuit mijn pakhuis. Van enkele daarvan heb ik de betekenis leren kennen, hoewel ik woorden gebruik alsof ik ze allemaal heb geduid. Eigenlijk zijn de meeste woorden nog steeds een soort muziek, klanken waarbij je kunt dromen en die je je eigen betekenis kunt geven. Iedereen droomt alleen. Daarom scheppen woorden veel verwarring tot je je dromen gaat delen
Betekenis is de kaart waarin de woorden passen, de muziek die de woorden gebruikt en kleurt. Betekenis is virtuele kennis, opgedaan tijdens virtuele reizen, met virtuele kaarten en virtuele woorden. Betekenis is het resultaat van dromen.
Ik hoop dat mijn dromen eens waar worden. Daarvoor moet ik ze eerst leren kennen. Ik zit vol met dromen maar de meeste durf ik niet hardop te dromen. Als je je dromen niet hardop droomt worden ze as. As is gecremeerde dromen. Ik droom van een aankomst waar het reizen begint.
© Bram Versteeve
